In de weerkaatsing van je ogen zag ik je blik die als een sampan
de rivieren van mijn roestig verleden nauwlettend verkende terwijl
de achtergrond van de zilveren maan je raafzwarte haren omhelsde
en een warme schaduw wierp op de calculatie van mijn gedachten.
In de insomnia van mijn hemelbed zie ik je gezicht zich aftekenen tussen
de kreuken van het hoofdkussen dat nog de filter van je parfum draagt,
je bent de verloren hunkering, de boei die aanwezig is in de zeestorm
van de alcove in mijn bloedend uit zijn ritme kloppend versteend hart.
In de nachten wanneer de sterren spreuken schrijven tegen het decor
van de hemelen hoor ik vaak je stem die fluistert zoals je in extase
jezelf kon heruitvinden door je kussen die neervielen als fluwelen
veders op mijn gekneusde oevers waar mijn ziel verblijft in eenzaamheid.
In iedere ademhaling mis ik je… voor altijd.
