Zielzoekers

Zielzoekers

Ik zie je nog mijn ziel binnenwandelen en de muren van mijn

hart laten branden met een blik die onweerstaanbaar was

in de schemerzone tussen nacht en magie, wanneer mensen

de maskers laten vallen en gebouwen schreeuwen om aandacht

om herinneringen te kunnen vangen in de voegen van hun bestaan.

In het kluwen van mijn gedachten leek je een weg te vinden in

de burcht van mijn hijgen en zwijgen, in de steegjes van mijn

instinct was je plots de gids die haar geboorterecht kwam opeisen.

 

In de aula van mijn denken besteeg je de ivoren troon waar ik alleen

heerste als monarch der eenzamen, de glinstering van je ogen claimden

mijn hart als onschatbare kroonjuwelen die eindelijk hun plaats innamen

in de poriën van mijn hart en ziel, mijn wapenschild kreeg plots een

tweede deel, de reunificatie van het verleden en het heden op de

heraldiek van de wanhoop, de pijn der verloren veldslagen en de taal

die eeuwen geleden gesproken werd in de abstractie van mijn denken.

 

Met de goedkeuring der engelen verscheen je om nooit meer te verdwijnen

in een aristocratische elegantie die de pijn absorbeerde uit een lichaam welke

doodvermoeid zich overgaf aan de extase van het moment en de kroning

van twee zielen die zichzelf adopteerden in een eindeloos verhaal omdat

tijd de verdeler is van harten en het passioneel geheugen nooit gewist wordt

in het instinct dat blijft sluimeren in de harten van de eeuwige zielzoekers.

Gevonden, verloren… op zoek.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *