Roxanna

In je ebbenhouten ogen weet ik al dat ik binnen duizend jaar terug

verliefd op je zal worden wanneer ik mijn ogen sluit zie ik je in de grandeur

van de vrouwelijkheid, de eeuwige vlam die mijn hart reanimeert.

Je ogen houden de geheimen van je ziel met nevel tranen tegen en ik

luister aandachtig naar je ademhaling die hijgt naar de smaak van gevleugelde

lippen die zuurstof brengen naar mijn vermoeide fluwelen gedachten.

In je woorden herken ik de taal der tekens die ik samen met jouw beitelde

in de zandstenen van de Koningsvallei terwijl je blik zweefde over de golven

van de Nijl toen onze eerste kus de onvoorwaardelijke zegen kreeg van Ra

omdat zelfs woestijn prinsessen dansen op de rillingen van de huid die

lichamen doen versmelten in de extase van de sacrale begeerte der goden.

In de contouren van je sereniteit ben je de belichaming van koninklijke

nimfen en weet ik dat we dit onbesproken gesprek al eeuwen voeren,

je haar ruikt nog steeds naar absint  welke me zoals je mooie kijkers

in bedwelming blijft houden omdat de zandlopers geen bestaansrecht meer

hebben telkens je naar me kijkt met een ongetemde veroverende blik.